Κόκκινο Νερό, το.
Μελίβοια, η.
ΘΕΣΣΑΛΙΑ
146
120. Βελικα, Παναγια Βελικα
121. Μελίβοια, η.
Πληροφορίες αναφέρουν την ύπαρξη της μονής του Αγίου Ιω-
άννου του Θεολόγου, εκτός των ορίων του σημερινού ομώ-
νυμου οικισμού, η οποία καταστράφηκε ολοσχερώς. Από τη
μονή αυτήν προέρχεται θησαυρός πολυάριθμων χρυσών νομι-
σμάτων της εποχής των Κομνηνών, καθώς και ένα ενεπίγραφο
θωράκιο της ιδίας εποχής. Στις θέσεις Κουτσουπιά, Παλιου-
ριά και στο ακρωτήριο Δερματάς των παραλίων του Δήμου
Μελιβοίας έχουν επισημανθεί γύρω στα είκοσι μονύδρια, από
τα οποία έχει ανασκαφεί ένα κοντά στο ακρωτήριο Δερματάς,
όπου αποκαλύφθηκε ένα μικρό καθολικό με λείψανα τοιχο-
γραφιών άριστης τέχνης, που πιθανώς ανάγονται στα τέλη του
10ου-αρχές 11ου αι. Στις θέσεις αυτές και στην ευρύτερη πε-
ριοχή αναπτύχθηκε μοναστική κοινότητα η οποία διατηρήθηκε
σε όλη την περίοδο από τον 9ο έως τον 14ο αι. Από αυτήν την
κοινότητα προέρχεται η ονομασία του όρους Όσσα ως «Όρος
των Κελλίων» που αναφέρει η Άννα Κομνηνή.
120. Βελίκα, η.
Στα παράλια του Δήμου Μελιβοίας και κοντά στο ρέμα Βελίκα
βρίσκεται μικρός μονόχωρος καμαροσκέπαστος ναός αφιερω-
μένος στην Παναγία, του 11ο αι. Εδράζεται σε σχετικά ψηλή
κρηπίδα και στην τοιχοδομία του περιλαμβάνει πλούσια κερα-
μοπλαστικά κοσμήματα.
119. Κόκκινο Νερό, το.
Η περιοχή βρίσκεται στα βορειοανατολικά παράλια του νομού
Λαρίσης, κοντά στον οικισμό Καρίτσα. Εδώ έχουν επισημανθεί
κατά καιρούς κατάλοιπα της βυζαντινής περιόδου, όπως π.χ.
ένας σταυροειδής εγγεγραμμένος ναός του 11ου-12ου αι.,
κτισμένος στην θέση παλαιοχριστιανικού, άλλος όμοιος ναός
στην θέση Μητσιάρες, του 12ου αι., καθώς και ένας τρίκογχος
του τέλους του 12ου-αρχές του 13ου αι.
