Ασίνη, η.
Κυπαρίσσι, το.
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
222
294. Κυπαρίσσι, Παλαιοχώρα
292. Ανδρίτσα, η.
Το 2004 κοντά στον οικισμό ανακαλύφθηκε σπηλαιοβάραθρο
με βάθος περίπου 14 μ. Μέσα στο σπήλαιο βρέθηκε σημαντι-
κός αριθμός αγγείων, λύχναριών, νομισμάτων και ανθρώπινων
σκελετών, που χρονολογούνται στα τέλη του 6ου αι.
289. Ασίνη, η.
Το κάστρο της Ασίνης βρίσκεται περίπου 10χλμ. νοτιοανατο-
λικά του Ναυπλίου. Η αρχική μυκηναϊκή ακρόπολη ξαναχρη-
σιμοποιήθηκε, πιθανότατα κατά την βεβιασμένη προσπάθεια
της ναυπλιώτικης οικογένειας των Σγουρών για αμυντική
αναδιοργάνωση της βορειοανατολικής Πελοποννήσου ενό-
ψει της Δ΄ Σταυροφορίας. Περίπου στην εποχή αυτή η πρό-
σβαση άλλαξε και έγινε από τη βορειοδυτική πλευρά των τει-
χών, κοντά στο αρχαίο λιμάνι. Μέσα στα τείχη, στην κάτω
πόλη, εκεί που σήμερα βρίσκεται το εκκλησάκι της Παναγί-
ας πρέπει να υπήρχε βυζαντινός ναός, ίσως μοναστηριακός,
όπως δείχνουν τα τα ίχνη μοναστηριακού λουτρού που ανα-
σκάφηκε στα δυτικά του. Κατά την περίοδο της Φραγκοκρα-
τίας οι οχυρώσεις συμπληρώθηκαν και ενισχύθηκαν. Κατα-
σκευάστηκαν επάλξεις με ορθογώνιες απολήξεις, επισκευά-
στηκαν και συμπληρώθηκαν οι πύργοι.
290. Νησίδα Ρόμβη, η.
Δασκαλιό, το.
Στους λεγομένους «Σκοτεινούς Χρόνους» (7ο-8ο αι.), οι σλα-
βικές επιδρομές φαίνεται ότι ανάγκασαν τους Αργείους να
καταφύγουν στην ακατοίκητη σήμερα νησίδα και να δημιουρ-
γήσουν ακμάζοντα οικισμό. Σώζεται μάλιστα και σφραγίδα
του επισκόπου Ορόβης (μέσα 8ου αι.). Υπάρχουν υπολείμμα-
τα οχύρωσης, μονοκάμαρου ναού και άλλων κτισμάτων, τά-
φων και πλήθος άβαφης κεραμικής.
291. Μουχλί, το.
Βρίσκεται σε λόφο στα σύνορα Αργολίδας και Αρκαδίας. Ο
οικισμός ιδρύθηκε στα μέσα του 13ου αι. από την οικογένεια
των Ασάνηδων-Παλαιολόγων. Άκμασε από το τέλος του 13ου
αι. μέχρι το γ΄ τέταρτο περίπου του 15ου αι. Διαλύθηκε μετά
την άλωση του και την ολοκληρωτική καταστροφή του από
τους Οθωμανούς. Σώζονται τα θεμέλια των τειχών, λείψανα
οικιών και ναών μεταξύ των οποίων και εκείνα της Παναγίας
της Μουχλιώτισσας με σπαράγματα τοιχογραφιών. Από εδώ
καταγόταν ο αγιογράφος Ξένος Διγενής.
293. Λουκού, η.
Εύα, η.
Η μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στη Λουκού, βορειο-
δυτικά του Άστρους, στην περιοχή όπου στα ρωμαϊκά και πα-
λαιοχριστιανικά χρόνια άκμασε ο οικισμός της Εύας και έχει
ανασκαφεί η έπαυλη του Ηρώδη του Αττικού (2ος αι.), είναι
κτισμένη πιθανόν στη θέση παλαιοχριστιανικής βασιλικής και
κατόπιν βυζαντινού ναού. Από το παλαιοχριστιανικό κτήριο
σώζονταν κατάλοιπα ψηφιδωτού. Το σημερινό καθολικό είναι
σταυροειδής εγγεγραμμένος με τοιχογραφίες του 17ου αι.
294. Κυπαρίσσι, το.
Ο μεσαιώνικός οικισμός της Παλαιόχωρας βρίσκεται στα βο-
ρειοδυτικά του σημερινού χωριού. Σώζονται ερείπια πύργου,
σπιτιών και στερνών και πέντε βυζαντινοί ναοί, η ερειπωμένη
μεσοβυζαντινή τρίκλιτη βασιλική της Αγίας Τριάδας και τέσ-
σερες ανώνυμοι καμαροσκέπαστοι. Ο μονοκάμαρος ναός του
Προφήτη Ηλία με σπαράγματα τοιχογραφιών του τέλους του
13ου αι. βρίσκεται δυτικά του συνοικισμού της Βρύσης, στο
όρος Μπαμπάλα. Ο ερειπωμένος μονόχωρος ναός του Αγίου
Νικολάου βρίσκεται μέσα στην αρχαία ακρόπολη των Κυφά-
ντων, νότια του συνοικισμού της Παραλίας.
