Κως, η.
Κως, η.
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ
398
604. Κως, η.
Όπως μαρτυρούν τα σωζόμενα μνημεία, η Κως γνώρισε στην
παλαιοχριστιανική εποχή μεγάλη άνθηση, που οφειλόταν κυ-
ρίως στην γεωγραφική της θέση, σταθμό πρωταρχικής σημα-
σίας στη θαλάσσια εμπορική οδό που ένωνε την Αλεξάνδρεια
με την Κωνσταντινούπολη. Ο χριστιανισμός στο νησί διαδόθη-
κε νωρίς, όπως προκύπτει από τη συμμετοχή του επισκόπου
Κω Μελίφρωνος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το
325. Οι παλαιοχριστιανικοί οικισμοί αναπτύχθηκαν στους υπή-
νεμους κόλπους της Κεφάλου (9) και της Καρδάμαινας (8), κα-
θώς και στη βόρεια παραλία του νησιού (Μαστιχάρι) (6), ενώ
η πρωτεύουσα φαίνεται ότι εξακολούθησε να βρίσκεται στη
θέση της αρχαίας και της σημερινής πόλης της Κω (1). Στην
πόλη και στην ύπαιθρο έχει ανασκαφεί ή απλώς εντοπιστεί με-
γάλος αριθμός παλαιοχριστιανικών βασιλικών: βασιλική Α΄ και
Β΄ Δυτικών Θερμών, Λιμένος, Αγίου Ιωάννη Προδρόμου (Επτά
Βήματα), Σκανδαρίου, Αγίου Γαβριήλ, Αγίου Παύλου, Καπα-
μά, Αγίου Ιωάννη Θεολόγου, Αγίων Αναργύρων, Αγίας Θεό-
τητας, Αγίας Βαρβάρας, Πρεσβυτέρου Φωτεινού, Αράγκης,
Αγίου Στεφάνου, Καμαρίου, Μικρή βασιλική κ.ά. Οι βασιλικές
της Κω χαρακτηρίζονται για τον πλούσιο ψηφιδωτό διάκοσμο,
προϊόν ενός σημαντικού εργαστηρίου που εργάστηκε στο με-
γαλύτερο μέρος των ναών και στα αστικά κτήρια του τελευταί-
ου τετάρτου του 5ου και των πρώτων δεκαετιών του 6ου αι.
604. Κως, Καρδάμαινα, παλαιοχριστιανικός οικισμός
604. Kως, Κέφαλος, βασιλική Αγίου Στεφάνου, ψηφιδωτό
604. Kως, Κέφαλος, βασιλική Αγίου Στεφάνου
604. Κως, Πυλί, Παναγία των Καστριανών, τοιχογραφία
