Σίκινος, η.
Σίκινος, η.
ΤΑ ΝΗΣΙΑ
381
ρωσης του 7ου-8ου αι., σε βραχώδες ύψωμα στην βορειοα-
νατολική πλευρά του νησιού, υπενθυμίζουν την ανάγκη προ-
στασίας της ενδοχώρας αλλά και των θαλάσσιων οδών από
τις αραβικές επιδρομές. Στα μέσα του 12ου αι. ο άραβας γεω-
γράφος Εδρισή αναφέρει πως η Ίος ευημερούσε, ήταν εύφο-
ρη και είχε δύο λιμάνια.
Από την περίοδο της Λατινοκρατίας σώζονται τα ερείπια του
κάστρου στην κορυφή του λόφου της Χώρας (1), το οποίο δε-
σπόζει στον μυχό του μεγάλου λιμανιού. Η ανέγερσή του απο-
δίδεται στον Μάρκο Α΄ Κρίσπο, στα τέλη του 14ου-αρχές 15ου
αι. Η καμαροσκέπαστη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην κο-
ρυφή του λόφου διασώζει εξίτηλες τοιχογραφίες στις οποί-
ες διαβάζεται χάραγμα του έτους 1468. Στην περιοχή του όρ-
μου της Ψάθης (4) σώζονται τα ερείπια καμαροσκεπούς ναού
(Σταυρός), στους τοίχους του οποίου διατηρούνται ακόμη
σπαράγματα τοιχογραφιών του 13ου-14ου αι. Τοιχογραφί-
ες της εποχής της Λατινοκρατίας διασώζει αποσπασματικά
και ο μονόχωρος επιπεδόστεγος ναός του Σταυρού στη θέση
Μπούρη (2). Τέλος, τα ερείπια μιας άλλης μεσαιωνικής οχύ-
ρωσης εντοπίζονται στη νοτιοανατολική πλευρά της Ίου, στην
θέση που φέρει την ονομασία Καστέλλι (5).
593. Ίος, Χώρα, Σταυρός του Μπούρη, τοιχογραφία
594. Σίκινος, Επισκοπή
593. Ίος, Ψάθη. Σταυρός, τοιχογραφία
593. Ίος, Ψάθη. Σταυρός
594
.
Σίκινος, η.
Η Επισκοπή στη Σίκινο (4), ένα ρωμαϊκό μαυσωλείο (α΄ μισό
3ου αι. μ.Χ.) που μετασκευάστηκε σε χριστιανικό ναό, με τε-
λική διαμόρφωση στον 17ο αι., διασώζει ενσωματωμένα στην
αψίδα αρχιτεκτονικά μέλη πρωτοβυζαντινού τέμπλου (7ου
αι.), τα οποία ενισχύουν την υπόθεση για μια προγενέστερη
χριστιανική φάση του μνημείου. Από την περίοδο της Λατινο-
κρατίας σώζονται έξι ναοί, αριθμός συγκριτικά μεγάλος για
την έκταση του νησιού, όλοι μικροί μονόχωροι, καμαροσκέ-
παστοι, που διατηρούν τον αρχικό τοιχογραφικό τους διάκο-
